Του Βαγγέλη Δεληπέτρου
Υπουργό Μετανάστευσης έβαλαν ύστερα από οκτώ ολόκληρους μήνες κι αυτός είναι ο Μηταράκης που για όσα λέει δεν δίνουν δεκάρα ούτε οι Χιώτες που τον ψήφισαν.
Υπουργό Υγείας έχουν τον Κικίλια που για τον κορονοϊό έλεγε ότι δεν χρειάζονται ειδικά μέτρα, ακόμη και λίγες ώρες προτού βγάλουν την πράξη νομοθετικού περιεχομένου (ΠΝΠ) με τα… ειδικά μέτρα. Υπουργός Εξωτερικών είναι ο Δένδιας που αφού δήλωσε ότι η συμφωνία Τρίπολης – Αγκυρας είναι φαιδρή και ανυπόστατη μετά έτρεχε στην ΕΕ ζητώντας από τους ομολόγους του να «διαπιστώσουν» την ακυρότητα και επικινδυνότητα του μνημονίου.
Για τον υπουργό Αμυνας ούτε λόγος: κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του ο Παναγιωτόπουλος αμολάει ρουκέτες, όπως ο στρατός που θα μας αστυνομεύει ή ο πρωθυπουργός που μπορεί να αντικατασταθεί εάν δεν… μπορεί να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του σε μια κρίση. Τα χαΐρια του Χρυσοχοΐδη τα γνωρίζουμε όλοι, φάνηκαν άλλωστε από το χειροκρότημα των πολιτών στη Λέσβο, τη Χίο, ακόμη και στην ΑΣΟΕΕ. Το ίδιο επιτυχημένη είναι και η υπουργική θητεία του Βορίδη που το μόνο που κάνει σαν υπουργός είναι να κόβει βόλτες σε διάφορα πάνελ! Ο Γεωργιάδης,η Κεραμέως, ο Βρούτσης και ο Χατζηδάκης διαγκωνίζονται για τον επίζηλο τίτλο του καλύτερου πλασιέ ιδιωτικών συμφερόντων και ο Γεραπετρίτης που ανακατεύεται στα πάντα δεν έπεισε τελικά ούτε τον πρόεδρο της FIFA να έρθει να συναντήσει τον πρωθυπουργό κι ας τον περίμενε ο Μητσοτάκης στα… σκαλιά του Μαξίμου.
Ολοι αυτοί μαζί με τους Αυγενάκηδες και τις Μιχαηλίδου είναι όντως μια… ωραία ατμόσφαιρα γελοιογραφικά, αλλά κυβέρνηση δεν είναι. Ή, για να κρατήσουμε εμείς το μέτρο που αυτοί έχουν προ πολλού χάσει, δεν είναι κυβέρνηση που μπορεί να λύνει προβλήματα και να αντιμετωπίζει κρίσεις.
